Martin Heidegger (ur. 26 września 1889 w Meßkirch, zm. 26 maja 1976 we Fryburgu Bryzgowijskim) – filozof niemiecki. Myśl filozoficzna Heideggera uznawana bywa za jedną z najważniejszych w filozofii XX wieku.
Studiował na uniwersytetach we Fryburgu oraz Marburgu pod kierunkiem Henryka Rickerta. Profesorem filozofii został w roku 1928. 23 kwietnia 1933 roku, został rektorem Uniwersytetu we Fryburgu i wstąpił do NSDAP publicznie dając wyraz swego poparcia dla nazizmu. Dokładnie rok później podał się do dymisji i wycofał swoje poparcie.
Rzeczy trwają, kiedy my rozpaczliwie szukamy trwania.
Właściwe bytowanie rozpościera się w ciszy - pisał Heidegger, lecz współczesny świat udaje, że tego nie słyszy. Trudno dziś nie ulec złudzeniu, że coś tym bardziej jest, im głośniej krzyczy. Ludzkość, religia, polityka czy państwo opierają się na ontycznym porządku „To jest”, który hałaśliwie narzuca narrację o tym skąd, jesteśmy i dokąd zmierzamy. Alternatywą pozostaje „Być” - po cichu, bezokolicznikowo. Łatwo wskazać wymiar ontyczny kredyi wykazać, że jest martwa, lecz samo jej bycie trudno w ten sposób uchwycić. Pewne jest, że gdzieś w czasoprzestrzeni istniejemy razem: ja i one, człowiek i rzeczy. Pytanie „Czym jest rzecz?” jest pytaniem „kim ja jestem?”. Odpowiedź musi być gdzieś "Pomiędzy", na płaszczyźnie współistnienia, gdzie się spotykamy. Ukrywa się w filozofii ciszy, filozofii rzeczy.
Książka, która pozwoli spojrzeć inaczej na otaczający nas świat rzeczy i na nas samych.
Wybrane wykłady Heideggera pod nazwą o wiele bardziej nadają siędo omawiania fragmentami z np. nauczycielem, aniżeli do samodzielnej lektury od deski do deski. Może i nie ma tu takiego nagromadzenia neologizmów jak choćby w “Byciu i czasie”, natomiast znajdziemy mnóstwo słów ze starogreki, które są definiowane i opisywane przez autora na przekór obiegowej interpretacji, jak można się domyślić wnioski Heideggera wyciągnięte z filozofii starożytnej nie zyskują na jasności. Oczywiście pomiędzy tymi fragmentami znajdziemy istne perełki, np. bardzo nowatorskie przemyślenia na temat degeneracji współczesnej filozofii z odniesieniami do Nietzschego, dominacji USA i ZSRR, a także krytyka technologii. Wracając do problemów z książką, na początku znajdziemy, łagodnie powiedziawszy, kontrowersyjne wzmianki o roli dziejowej narodu niemieckiego prowadzonemu przez Führera (wykłady niemieckiego filozofa zostały wygłoszone w czasach dyktatury Hitlera, którą przez pierwsze lata autor popierał).